غلط اتفاقی!!!

محمد حسین عظیمی:

1. سال 89 بود. برای جشن عید غدیر یک گینه ای تازه شیعه شده را دعوت کرده بودیم دانشگاهمان. قبلاً وهابی بود و بعد از اینکه شیعه شده بود آمده بود قم برای طلبگی. قبل از سخنرانی رسمی چند بار در جلسات خصوصی ازش سوالاتی پرسیدم. یکی از سوالات این بود: تحولات ایران چقدر بر روی مردم منطقه تاثیر می گذارد؟ جوابش خیلی تحت تاثیر قرارم داد. گفت: خیلی زیاد. وقتی در سال 88 در ایران آن اتفاقات افتاد همه نگران شده بودند. بسیاری از اهل تسنن و حتی وهابی ها به من تماس میگرفتند و میگفتند ایران چه خبر است؟ اگر در ایران اتفاقی بیفتد، اسلام نابود میشود. میگفت: اگر بلایی سر ایران بیاید، اسلام نابود خواهد شد؛ اسلام نابود خواهد شد.

ذبح آرمان های انقلاب در مجمع تشخیص مصلحت نظام

محمد جهانبخش:

چند روز پیش خبری در خبرگزاری های سیاسی اجتماعی منتشر شد که در هیاهوهای سیاسی برجام مورد غفلت واقع شد و آن چیزی نبود جز آخرین مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در بررسی طرح «رسیدگی به اموال مسئولین»

آقای لاریجانی! قواره اندازه گیری تان را تغییر دهید!!

بازی با سرنوشت ملت در روز روشن 

رأی مجلس مخدوش است   

دولت و آقای لاریجانی در طول ماه های گذشته موانع متعددی در برابر خود داشتند تا بتوانند فرزند ناقص الخلقه ای به نام برجام را از دل مجلس سالم بیرون بکشند. دولت علی رغم تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر عبور برجام از مجاری قانونی و بررسی دقیق آن، حاضر به ارائه لایحه نشد.

ناگفته های بافت تاریخی فرهنگی شیراز؛ نابودی هویتی به مساحت 57000 متر مربع

محمد معین رحمانی – مینا کمالی:

چند وقتی بود که صدای مردم قصد آنرا داشت تا از برخی فجایع رخ داده در بافت تاریخی شیراز توسط عده ای پرده برداری کند. در راستای تحقیقاتمان با فردی آشنا شدیم که به خوبی عطش پرسش های ما را پیرامون این موضوع فرو نشاند؛ دکتر غلامحسین معماریان، فوق لیسانس معماری از دانشگاه جنوآی ایتالیا و دکترا از منچستر انگلستان و استاد دانشگاه علم و صنعت، دعوت ما را برای گفتگو پیرامون بافت فرسوده شیراز و اتفاقات رخ داده در آن پذیرفت؛ ایشان سخنان ناشنیده بسیاری داشتند؛ مشروح مصاحبه در ادامه می آید:

عاشورا، از قرائت سیاسی تا عاطفی

سلمان کدیور:

هیچ واقعه ای در تاریخ تشیع پر رنگ تر و موثر تر و راهبردی تر از واقعه عاشورا نبوده است. دایره این تأثیر چنان بوده است که هیچ تحولی در جامعه شیعیان رخ نداده و یا هیچ جنبش اصلاح گرانه ای شکل نگرفته، مگر اینکه تمسک به واقعه عاشورا جزء جدایی ناپذیر آن بوده است.

در تمامی طول تاریخ تشیع، واقعه عاشورا با محوریت شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام فصل مشترک تمامی جریان های شیعی بوده است چنان که نه تنها هیچ کدام از این مکاتب نسبت به آن هیچ شک و شبهه و اختلافی نداشته اند بلکه از آن به عنوان ابزاری علیه فشارهایی که از سوی حاکمان، بر آنان وارد آمده استفاده کرده اند.

حسین(ع)، شعاری یا عاشورایی

هادی مسعودی:

دیگر تحملش را نداشتم، تاب نیاوردم، از مجلس بیرون زدم، برافروخته بودم، ناراحت و خشمگین، تحقیر های مداح به اهل بیت دیگر طاقتم را طاق کرده بود، خواننده چنان شأن و مقام حضرت رقیه را در حد یک دختر سه ساله عادی پایین آورد و تمام خواسته آن بانو را به گرسنگی و تشنگی و خواب تنزل داده بود، که شدیداً از سودای وجود اشک ریختم اما نه به خاطر روضه های(بخوانید تحقیر های)مداح، که برای غربت امام حسین(ع). احساس غربت کردم برای شخصیت سید الشهدا که در مجلسی که به اسم ایشان برگزار شده است هم از راه و هدف ایشان از اساس خبری نیست و منزوی ترین موضوع در مجلس امام حسین،خود ایشان است.

تعبییر سبک زندگی هیأتی، خود نوعی انحراف است!

مائده تدینی:

یک پیامک کافی بود تا هماهنگی مصاحبه انجام شود، اما روز مصاحبه مصادف شد با شهادت سردار همدانی و حاج آقا برای تشییع به تهران رفتن تا با چند روز تأخیر مصاحبه انجام بشود. خیلی ساده و صمیمی در دفتر کار همیشگی یعنی حسینیه و این بار حسینیه عاشقان ثارالله در حالیکه همه مشغول آماده سازی فضای حسینیه برای مراسم دهه محرم بودند با ایشان گفتگویی داشتیم. صمیمیت و سادگی حاکم بر محیط و صحبت های حاج آقا باعث شد فضا از یک مصاحبه صرف بیرون رفته و تبدیل به گفتگویی چندنفره بشود که در این میان هم گاهاً حرف هایی می زدند که متذکر می شدند منتشر نشود. حجت السلام سیدمحمد انجوی نژاد شخصیتی است که دیگر نیازی به معرفی ندارد، و این روزها در میان همه ناملایمتی ها و فشارها با صبر محکم پای رکاب انقلاب اسلامی ایستاده است...

حسین را به جنگ حسین(ع) آورده اند!

روح الله رشیدی:

می خواهند حسین(ع) را بر زمین بزنند. اما زورشان نمی رسد. پس دست به دامن دوستداران حسین می شوند. چنان هنرمندانه عمل می کنند که هیچ کس نمی تواند تردیدی در اصالتش کند. می تراشند و می سازند و به نام حسین به خورد جماعت می دهند. نشانی اشتباه به مردم می دهند تا هم حسین را تبلیغ کنند و هم آنها را به دور خودشان چرخانده و آخر سر هم سر از ناکجاباد درآورند. از همین روست که امروز شاهد دهها حسین هستیم. هر کس برای خود مجموعه ای از بافته های بی بنیان ترتیب داده و به جمع حسینیان پیوسته است. به تعداد هر عاشق، حسین داریم. و با حسرت بدنبال یافتن اویی هستیم که در سال 61 هجری جان بر کف و عزیز به مصاف خط انحراف رفت و سخت بی آبرویشان ساخت.

 

خطر مذهبی های بی خطر!

"تحجر و تجدد دو پرتگاه جهنمی هستند که در این سوی و آن سویِ صراط عدل دهان باز کرده‌اند ..." هر کسی و در هر لباسی را به کام خود می کشد، پرتگاه جهنمی که در آن سوی صراط عدل، برای ریش دارها و یقه بسته های حزب اللهی نما ساخته شده است.

خطر حزب اللهی های بی خطر مسئله ای است که اگر برای آن چاره ای اندیشیده نشود تبدیل به جریانی غیرقابل کنترل خواهد شد. چرا که در این جریان همه چیز با لعاب دین و مذهبی بودن توجیه می شود و جریانات ناب حزب اللهی را هم که تنها محل مبارزه با مفسدین و گردن کلفتان هستند را به محاق می برد. مبارزه با مفسدین را وا می نهد، و عدالتخواهی و مطالبه را با برچسب تندروی و خروج از دایره اخلاق محکوم می کند. مذهبی بودن، اهل معنویت بودن و تقوا کلماتی است که برای توجیه اعمال خود و نفی جریانات انقلابی مکرراً بکار می برند.

حسین، ضعیفی که باید بر ای او گریست نبود...

حسین ضعیفی که باید برای او گریست نبود... حسین(ع)یک درس بزرگ‌تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است...اکنون حسین مسئول نگاهبانی انقلابی است که آخرین پایگاه های مقاومتش از دست رفته است و از قدرت جدش و پدر و برادرش، یعنی حکومت اسلام و جبهه حقیقت و عدالت، یک شمشیر برایش نمانده و حتی یک سرباز!