برای فهم دعوای واقعی و اساسی امروز در کشور،
که همان دعوای توسعه طلبان و عدالت خواهان است، سراغ یکی از افراد صاحب حرف در این
حوزه رفتیم. دکتر ایزدخواه که در برنامه مناظره با آقای ترکان(دبیر شورای هماهنگی مناطق
آزاد) به خوبی توانمندی خود را در رد نگاه منسوخ و کهنه توسعه گرایی نشان دادند؛
این بار دعوت ما را برای یک مصاحبه پیرامون نقش تکنوکرات ها در انحراف و واژگونی
نهادهای انقلابی پس از جنگ، چگونگی تقابل این دو جبهه و تبیین رسالت فعالین فرهنگی
و اجتماعی پذیرفتند. دبیر اندیشکده جهاد اقتصادی و کارشناس مسائل توسعه و اقتصاد
به خوبی نقش تخریبی تکنوکرات ها در تحریف و جابجایی اولویت های انقلاب و حذف نقش
مردم و ولی نعمتان نظام در تعیین سرنوشت و مدیریت جامعه را به تصویر کشیدند و آسیب
شناسی دقیقی از وضعیت جریان حزب الله در این حوزه ارائه نمودند.
دکتر عرفانی فر؛
از سال 1368 سیاست کشور تغییر کرد؛ سئوال این بود که توسعه و پیشرفت الگو می خواهد و ما در این زمینه کار چندانی نکرده ایم. غربی ها هم که مراکز تحقیقاتی شان ریز مسائل کشور ما را رصد می کردند این را خوب می دانستند. اینجا بود که مسئولین اجرایی کشور ، دچار یک اشتباه راهبردی بزرگ شدند و دست خود را در مقابل نسخه و الگوی توسعه غرب دراز کردند. از سال 1368 توسعه در کشور شروع شد؛ التوسعه و ما ادراک ما التوسعه! توسعه ای که متناسب با ساختار جامعه ما نبود و ما را ریلی انداخت که انتهای آن گور ما است!! اگر کاری نکنیم!
یادداشت مهمان: مهندسی اسماعیل رئیسی
نفوذ از راه اقتصاد
خونبهای
یک انقلاب
نظام سلطه از آغاز تاکنون به سه روش سنتی، نیمهسنتی و مدرن به استعمار و استحاله ملت ها پرداخته است. در مقطعی استعمارگران متوجه شدند دیگر نیازی نیست مستقیم با مردم کشوری مقابله کرده و آنجا را اشغال کنند(روش سنتی) بلکه روش بهتر این است که از مکانیسمی استفاده شود که با پول، کشورها را تحت مدیریت خود قرار دهند(روش نیمه سنتی). سرانجام عقل ابزاری آنها به روش مدرن و بسیار هوشمندانهتری روی آورد؛ یعنی کشور مورد تخاصم باید به آنها التماس کند که سرزمینش فتح شود! به معنای اینکه ملتها"التماس مدل و تئوری" برای برنامهریزی و اداره کشور خود کنند.
سلمان کدیور: بسیاری از نظریه پردازان علوم اجتماعی – سیاسی، از انقلاب به عنوان واژگونی یک جریان حاکم به نفع جریان حاکم نوپای دیگری یاد می کنند.
سعید آتشبار: ماهنامه صدای مردم در راستای انعکاس فعالیت ها و ارائه دیدگاه های جریانات خودجوش جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی گفتگویی را با یکی از نیروهای محوری جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در خوزستان ترتیب داده است که در ادامه مشروح این گفتگو را می خوانید؛
صدای مردم : باسلام لطفا خودتان را معرفی کنید ؟
عرض سلام و تحیت دارم خدمت شما و مخاطبین ماهنامه صدای مردم. داوود مدرسی یان هستم؛ اهل رامهرمز؛ فارغ التحصیل رشته مهندسی کامپیوتر از دانشگاه شهید چمران اهواز. شغل حقیر معلمی است و دبیر رشته کامپیوتر هستم.
وحید جلیلی: گاه بیشتر از منظر وظیفه شخصی، میگوییم برویم شبهاتمان را حل کنیم که مثلاً دلمان قرص باشد؛ نه با این نگاه که قرار است یک سرباز یا، به قول رهبری یک عماری باشیم و بیاییم در جامعه یک کاری بکنیم. کمک به انقلاب و نظام در گرو تقویت عقبه اجتماعی آرمانهای انقلاب اسلامی است. اگر برایند تحلیل سیاسی جامعه ، یک واحد افزایش پیدا کند ارزشش از افزایش تحلیل یک نفر یا یک اقلیت محدود خیلی بیشتر است.
سید حامد ترابی: فتوحات اسلام در تاریخ کشورهایی مانند رم و ایران و درسرگذشت کشورگشایانی چون چنگیز و دارا و ناپلئون و امثال این ""بی مخان نامدار""بی نظیر نیست، ولی یک مرد گمنام بیایان نشین و نیمه وحشی مانند جندب بن جناده را ابوذر غفاری ساختن ،در هر مکتب و نهضتی کم نظیر است و اگر نتایج اسلام جز تربیت جهار پنج انسان همچون ابوذر و سلمان و عمار و یاسر وبلال نمی بود،کافی بود که عقل از پیروزیهایی که به دست آورده است خیره ماند و به شگفت آید. «دکتر شریعتی»
همانطور که از این سطور مشخص است مکتب را نه با شاخص هایی چون فتوحات ،کشورگشایی هایی و توان تحمیل به دیگران بلکه باید با توان انسان سازی آن سنجید ،آیا مکتبی جزاسلام است که چنین انسان هایی را تربیت کرده باشد؟
آنچه را با کارگر سرمایه داری می کند
با کبوتر پنجه ی باز شکاری می کند
می برد از دسترنجش گنج اگر سرمایه دار
بهر قتلش از چه دیگر پافشاری می کند ؟
سازندگی، کاری بود که علی بن ابی طالب علیهالسّلام داشت؛ که حتّی شاید در دوران خلافت هم - که حالا من این را تردید دارم. اما تا قبل از خلافت، قطعی است - با دست خود نخلستان آباد میکرد؛ زمین احیا میکرد؛ درخت میکاشت؛ چاه میکند و آبیاری میکرد. این، سازندگی است! دنیاطلبی و مادّیطلبی، کاری است که عبیداللَّه زیاد و یزید میکردند. آنها چه وقت چیزی را به وجود میآوردند و میساختند!؟ آنها فانی میکردند؛ آنها میخوردند؛ آنها تجمّلات را زیاد میکردند. این دو را با هم اشتباه نباید کرد. امروز عدّهای به اسم سازندگی خودشان را غرق در پول و دنیا و مادّهپرستی میکنند. این سازندگی است!؟ آنچه که جامعه ما را فاسد میکند، غرقشدن در شهوات است؛ از دستدادن روح تقوا و فداکاری است؛ یعنی همان روحیهای که در بسیجیهاست. بسیجی باید در وسط میدان باشد تا فضیلتهای اصلی انقلاب زنده بماند.