خیری که انقلاب از احزاب شیراز ندید...
سلمان کدیور: دانشمندان و صاحبنظران علم سیاست حزب را حائل بین مردم و حاکمیت می دانند. کارکرد حزب به این نحو تعریف گشته که این نهاد باید از حقوق مردم در قبال حکومت دفاع نموده و سعی کند صدای مردم را به گوش حاکمان برساند تا از این طریق زمینه قانون گذاری و تصمیم گیری حاکمیت را به نفع مردم مصادره نماید.
چگونگی براندازی نرم جمهوری اسلامی توسط خاندان های سیاسی
مثل موریانه!
تاملی بر تئوری حکومت صالحان مقبول
علی جعفری: از ابتدای به ثمر نشستن انقلاب اسلامی تا به امروز، جمهوری اسلامی در ساحت سیاست داخلی اش با برهه های بسیار متنوعی روبرو بوده است. با آن که قانون اساسی و نظام مستقر در ایران ثابت بوده، ولی تصمیم ها و شیوه های متفاوتی در اداره کشور اتخاذ شده است. ارکان سیاست داخلی جمهوری اسلامی –که در قانون اساسی آمده است- را می توان در ادبیات و رفتار امام خمینی(ره) و امام خامنه ای(مدظله العالی) جست و جو کرد. از دیگر سوی «گفتمان عدالت، یک گفتمان اساسی و همه چیز ماست. منهای آن، جمهوری اسلامی هیچ حرفی برای گفتن نخواهد داشت»1. از جمله مفاهیم مهم گفتمان عدالت، عدالت در ساحت سیاست است. انقلاب اسلامی ایران در یک کلام خواستار ترجمه ی آیه ی «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَیـکُمْ» در ساحت سیاسی و حکمرانی بود. در دل این آیه صریح و مشهور نکات بسیاری نهفته است. فارغ از اینکه سیاست و حکمرانی در محتوا باید عادلانه و اسلامی باشد، در حوزه ی مسئولیت و انتخاب مدیران نیز باید شایسته ترین ها بر مسند تقنین و قضاوت و اجرا بنشینند.
علی اصغر مرتضایی: اخیرا
سایت خامنه ای دات آی آر اقدام به انتشار نشریه ای با نام خط حزب الله منتسب به
این سایت کرده است ؛ لذا پیرامون انتشار و توزیع این نشریه باید به نکاتی توجه شود
که با عطف به این نکات و ملاحظات موجود می توان قضاوت کرد که آیا این حرکت موجب
تقویت تحلیل و اقدام از سوی حزب الله می شود یا اینکه نتیجه عکس خواهد داد.
چند روز قبل رهبر انقلاب خطوط قرمز مذاکره را تشریح کردند که یکی از خطوط قرمز بحث راستی آزمایی ایران توسط آژانس بود به نحوی که ایشان فرمودند : «با موکول کردن تعهدات به تأیید آژانس مخالفیم. آژانس مستقل و عادل نیست».
تحریم، صنعت هسته ای، چرخیدن چرخ زندگی مردم و چرخیدن سانتریفیوژه؛، همه واژگانی هستند که انگار این روزها بسیار به هم پیوند خورده اند، شعار تبلیغاتی شده اند و حتی برخی را متقاعد کرده است که بسیاری از مشکلات کشور جز با برداشته شدن تحریم ها برطرف نمی شود. بر هیچکس نیز پوشیده نیست که هدف این همه مذاکرات فشرده، پذیرش محدودیت ها در صنعت هسته ای، نچرخیدن تعداد زیادی از سانتریفیوژها، توافق ژنو و بیانیه لوزان حداقل در ظاهر چیزی جز ترک برداشته شدن دیوارهای تحریم نبوده است اما حال باید بررسی کنیم که اصولاً تحریم ها چگونه بر اقتصاد ما اثرگذاشته و اینکه آیا هدف از این همه مذاکره که برداشته شدن تحریم ها بوده است حاصل شده و یا خواهد شد؟
1) در سال های اخیر یکی از مسائلی که رهبری بارها بر آن تاکید داشته اند، عدم ورود ایشان به جزئیات مذاکرات هسته ای بوده است. معظم له به تعدد در سخنرانی های خود اعلام داشته اند که : «ما البته در جزئیات این مذاکرات مداخله نمی کنیم، یک خطوط قرمزی وجود دارد که موظفند این حدود را رعایت کنند».
شعار امسال توسط رهبری، به نام همدلی و همزبانی دولت با ملت نام گرفت. پس از این نامگذاری تحلیل های بسیاری شکل گرفت و سخنان زیادی در این باره طرح شد. ما پس از این نامگذاری شاهد برخی برداشت های غلط و ترویج آن توسط بعضی مسئولین بودیم؛ عده ای به نام همدلی و همزبانی هر گونه انتقاد از دولت را زیر سوال برده و خلاف شعار سال عنوان نمودند؛ البته این اتفاق جدیدی نبود؛ این بلایی است که هرسال دامنگیر شعارهای نامگذاری شده توسط رهبری می شود.
هر سال شاهد برخورد کلیشه ای، کور و گنگ با شعارهای سال هستیم؛ هرسال شاهد تابلو نمودن شعارهای سال بدون تبیین مفهومی آن توسط مسئولین و دولتمردان بوده ایم. شعار سال باید به درستی و با توجه به منش و گفتمان رهبری تبیین شده و مورد موشکافی قرار گیرد.
هنگامی که فیلم‌هائی مثل "آرگو"، "بدون دخترم هرگز" ، "سنگسار ثریا" و ... به اکران عمومی درمی‌آیند خشمگین می‌شویم، انتقاد می‌کنیم و می‌گوئیم این‌گونه رفتارها ظلم فرهنگی است، که قطعاً همین‌طور هم هست؛ اما باید دید در عمل و در مقام مقابله با این هجمه‌ها چه کرده‌ایم؟ چند رمان در رابطه با موضوع گروگانگیری نوشته‌ایم؟ چند فیلم در مورد موضوع دکتر محمودی ساخته‌ایم؟ و در ارتباط با سقوط هواپیمای مسافربری ایران، به خلق چه آثاری دست زده ایم؟
یکی از اجزای مهم اقتصاد هر کشور تجارت خارجی آن به معنای تبادلات کالا و خدمات با سایر کشورهاست. رابطه‌ی تجاری مطلوب رابطه‌ای است که وابستگی کشور در آن کمتر از وابستگی کشور مقابل باشد یا در شرایط حداقلی وابستگی دو کشور در شرایط تعادل باشد. در هر رابطه‌ی تجاری حدی از وابستگی چه برای وارد کننده و چه برای صادرکننده به وجود می‌آید که میزان آن بستگی به نوع کالا یا خدمت موضوع تجارت و حجم آن دارد. تقریبا واضح است که بیشترین وابستگی با واردات کالاهای مصرفی اساسی ایجاد می‌شود. منظور از کالاهای مصرفی اساسی آن دسته از کالاهایی هستند که نیازهای اساسی مردم را برآورده می‌کنند یا نقشی بی‌بدیل در فعالیت‌های روزانه‌ی مردم بازی می‌کنند. در صورت عدم تأمین این کالاها، مردم در رفع نیازهای اساسی خود دچار مشکل می‌شوند یا فعالیت‌های روزمره‌ی آنها با اختلال جدی مواجه می‌شود...
