فرشید جعفری/ رهبرانقلاب اسلامی طی سه سال گذشته به شکل مفصل تری، بحث عدم اعتماد به آمریکا و همچنین دشمنی نظام استکباری با جمهوری اسلامی ایران را تشریح کرده اند. شدت گرفتن این سیر گفتمانی رابطه مستقیمی با قدرت گرفتن جریان متوهم غربگرا در کشور دارد. از همین رو بار دیگر در دیدار کارگزاران ضمن اشاره به ذات خصمانه دولت آمریکا از ریگان تا اوباما سطحی نگری و توهم دولتی که می خواهد مشکلات نظام را از طریق صلح با کدخدا حل کند را به چالش می کشند.
علی پور معظم/ حسینیه انقلاب اسلامی شیراز در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی سلسله جلسات تبیینی با عنوان"مجلس بلند گوی دشمن یا مردم" برگزار می کند که مجتبی احمدی سخنان خود را با موضوع" مجلس برای جمهوریت یا اشرافیت سیاسی" در اولین جلسه اینطور بیان کرد؛
صدای مردم: برای شروع بگذارید از سال‌های پس از جنگ و دولت سازندگی شروع کنیم. به نظر شما چه علل و عواملی سبب شد تا بلافاصله پس از جنگ، مسولانی که در خطبه های نمازجمعه بر دفاع از محرومان تاکید داشتند؛ به سیاست های تعدیل اقتصادی بانک جهانی روی آوردند؟
خیری که انقلاب از احزاب شیراز ندید...
سلمان کدیور: دانشمندان و صاحبنظران علم سیاست حزب را حائل بین مردم و حاکمیت می دانند. کارکرد حزب به این نحو تعریف گشته که این نهاد باید از حقوق مردم در قبال حکومت دفاع نموده و سعی کند صدای مردم را به گوش حاکمان برساند تا از این طریق زمینه قانون گذاری و تصمیم گیری حاکمیت را به نفع مردم مصادره نماید.
چگونگی براندازی نرم جمهوری اسلامی توسط خاندان های سیاسی
مثل موریانه!
تاملی بر تئوری حکومت صالحان مقبول
علی جعفری: از ابتدای به ثمر نشستن انقلاب اسلامی تا به امروز، جمهوری اسلامی در ساحت سیاست داخلی اش با برهه های بسیار متنوعی روبرو بوده است. با آن که قانون اساسی و نظام مستقر در ایران ثابت بوده، ولی تصمیم ها و شیوه های متفاوتی در اداره کشور اتخاذ شده است. ارکان سیاست داخلی جمهوری اسلامی –که در قانون اساسی آمده است- را می توان در ادبیات و رفتار امام خمینی(ره) و امام خامنه ای(مدظله العالی) جست و جو کرد. از دیگر سوی «گفتمان عدالت، یک گفتمان اساسی و همه چیز ماست. منهای آن، جمهوری اسلامی هیچ حرفی برای گفتن نخواهد داشت»1. از جمله مفاهیم مهم گفتمان عدالت، عدالت در ساحت سیاست است. انقلاب اسلامی ایران در یک کلام خواستار ترجمه ی آیه ی «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَیـکُمْ» در ساحت سیاسی و حکمرانی بود. در دل این آیه صریح و مشهور نکات بسیاری نهفته است. فارغ از اینکه سیاست و حکمرانی در محتوا باید عادلانه و اسلامی باشد، در حوزه ی مسئولیت و انتخاب مدیران نیز باید شایسته ترین ها بر مسند تقنین و قضاوت و اجرا بنشینند.
