« . . . و ما أخَذَ اللهُ علَی العُلماء، أن لا یُقارُّوا علی کِظّهِ ظالمٍ، و لا سَغَبِ مظلومٍ...»
خداوند، وظیفه قطعی عالمان قرار داده است که، در برابر سیری و پرخوری ظالم و گرسنگی مظلوم آرام و قرار نداشته باشند...
از تعبیر «ما أخَذَ»، به روشنی معلوم است که این فریاد زدن و ساکت ننشستن در مورد حقوق غصب شده محرومان، یک تکلیف واجب و صد در صد قطعی است و عمل به آن واجب است و حکمی اخلاقی نیست و ترک آن قطعا مُسقط عدالت است.