حسین شهبازی/ نمی دانم چرا بین این همه سوپر استار و این همه انسان های خیلی مهم و رجال خیلی مهمتر! با یک مرد افغانستانی آن هم از نوع گور کنش صحبت کردیم.آن هم در مورد امام روح الله خمینی!ولی صادقانه اش این است که این گفتگو به دل خودمان خیلی نشست.سی ویک سال است که به ایران آمده و تقریبا تمام این مدت را با بیل و کلنگ و قبر کندن امرار معاش می کند.آن چه پس از این خواهید خواند؛ مشروح گفت و گوی ما با سید هاشمی، گورکن افغانستانی است.
هر انسانی امانتدار خداوند است (چون فرزند آدم است) و مسئول. و نه تنها مسئول گروه و خانواده و مردم خویش، که در برابر تمام وجود و اراده حاکم بر وجود، و در برابر همه کائنات مسئول است. این است دامنه مسئولیت انسان. اما در اسلام بزرگترین مسئولیت متوجه علم است.
چرا رفتار مدعیان ولایت شباهتی با امیرالمومنین«ع» ندارد؟!
علیرضا
کمیلی/ در
ایام ماه ربیع چه خوب است که یک بازخوانی از تکلیف امروزی مان بعنوان شیعه داشته
باشیم چرا که بنظر می رسد هنوز بسیاری از حوزویان و مذهبی های شیعه در فضای فکری
گذشته زیست می کنند و نگرش تمدنی که امام راحل به میدان آورد را ادراک نکرده اند.
امام تلاش کرد تا دوگانه شیعه – سنی
را به دوگانه مستضعف مظلوم – مستکبر ظالم تبدیل کند تا کسی جرات نکند شاه شیعه
طرفدار اسرائیل را بر مجاهد سنی مقابل اسرائیل ترجیح بدهد به صرف اینکه شیعه است!
هادی مسعودی:
دیگر تحملش را نداشتم، تاب نیاوردم، از مجلس بیرون زدم، برافروخته بودم، ناراحت و خشمگین، تحقیر های مداح به اهل بیت دیگر طاقتم را طاق کرده بود، خواننده چنان شأن و مقام حضرت رقیه را در حد یک دختر سه ساله عادی پایین آورد و تمام خواسته آن بانو را به گرسنگی و تشنگی و خواب تنزل داده بود، که شدیداً از سودای وجود اشک ریختم اما نه به خاطر روضه های(بخوانید تحقیر های)مداح، که برای غربت امام حسین(ع). احساس غربت کردم برای شخصیت سید الشهدا که در مجلسی که به اسم ایشان برگزار شده است هم از راه و هدف ایشان از اساس خبری نیست و منزوی ترین موضوع در مجلس امام حسین،خود ایشان است.
