فقط فعالین انقلابی بخوانند!
چرا با این همه ادعا، یک جمع واحد نشده ایم؟ این بار حسینیه انقلاب اسلامی پاسخ می دهد...
فقط فعالین انقلابی بخوانند!
علی پور معظم: جریان انقلابی شیراز به تبع جریان کشور بیش از یک دهه است که با مسئله ای جدی دست و پنجه نرم می کند و تاکنون نتوانسته پاسخ درستی ارائه دهد و آن اینکه چرا اینقدر موازی کاری و به اصطلاح جزیره ای عمل کردن؟ چرا استهلاک نیرو و هدر رفت مالی؟ چرا بعد از سال ها تجربه هنوز اشتباهات چند دهه قبل تکرار می شود؟ چرا با وجود امکانات و استعداد پاسخ درخوری به تهاجم سهمگین دشمن داده نشده؟ چرا تجمیع، انسجام و یکپارچگی نیروها تبدیل به یک آرمان دست نیافتنی شده و ده ها چرای دیگر.
این پرسش ها علاوه بر غصه ی عمل نکردن به سفارشات مکرر رهبری با توجه به شواهد عینی و عقلی برای تجمیع نیروهای انقلابی، ما را وادار به حرکت کرد تا برای حل مشکل سراغ ده ها فرد و مجموعه ی موثر در این عرصه برویم؛ نتیجه اینکه به ایده حسینیه انقلاب اسلامی رسیدیم.
اما آیا حسینیه انقلاب اسلامی پایانی به این سوالات بی پاسخ خواهد بود؟ یا مثل ده ها طرح و برنامه ی دیگر که با هزینه های بالا اجرا شد، هدر رفت جدیدی را برای جریان انقلابی به ارمغان خواهد داشت ؟!
متاسفانه برای بزرگترین پدیده کنونی تاریخ، یعنی انقلاب اسلامی ایران با اولین پیشنهاد و ایده ای که به ذهنمان میرسد، بدون آسیب شناسی دقیق و عدم درک صحیح از مسئله نسخه تجویز می کنیم. با این حال پس از مشاهده ی شکست ها،ککمان هم نمی گزد که چرا هزینه های سنگین انسانی و مالی ایجاد کرده ایم و دوباره اصرار به پایین نگه داشتن کرکره اندیشه داریم.
فلذا ایده حسینیه انقلاب چیزی حدود 2سال است که برای اجرایی شدن معطل مانده و امروز با پشتوانه مشورتی ده ها موثر در شهرشیراز، تهران، قم و ... پا به میدان عمل گذاشته و بعد از بیرون آمدن از یک ایده خام امروز باید در عمل خودش را محک بزند.
ما برای رسیدن به جواب معتقدیم که صرف جمع شدن فعالین در عرصه انقلاب اگرچه برکات زیادی دارد و کار خوبی است اما گره گشا نیست، یعنی نباید کلید حل تمام مشکلاتمان را به آن خلاصه کنیم. گاهاً دور هم می نشینیم تا فاصله ها را کم کنیم اما به عکس ایجاد فاصله می کنیم، گاهی بدون آنکه فهم مشترکی شکل گرفته باشد عملیات مشترکی به بهانه ی انسجام و وحدت صورت می گیرد که نتیجه آن استهلاک نیرو و چند دستگی است.
ما قبل از آنکه مشکل را به گردن شخصیتی فرضی بیاندازیم و بگوییم اگر شخصی کاریزما داشتیم، می توانستیم حول آن وحدت ایجاد کنیم و یا اینکه تمام قصورها را از ساختارهای معیوب بدانیم و حتی بجای برچسب زدن ها و دعوت به تقوا و آوار کردن مشکلات بر سرهوای نفس، مشکل را در جایی دیگر و ریشه ای تر می بینیم. جایی که علت این معلول هاست که به عقیده ما فقدان اندیشه و تفکر فعال و پویاست.
ما می گوییم اگر اندیشه فعال شد افراد و ساختارها سرجای خود ریل گذاری می شوند و اندیشه چون رودی،می تواند افراد و ساختارها راحرکت دهد و به سوی مطلوب بکشاند. تفکر مبتنی بر وحی اجازه ظهور و بروز منیّت های عریان امروزی را نمی دهد.
حسینیه انقلاب بجای تقلیل مسائل اصیل انقلاب اسلامی دیگران را دعوت به تفکر و اندیشه می کند و دوستان را از تجویز نسخه های بدون اعتبار و ساده انگاری مسائل بر حذر می دارد.
همانطوری که دانه ای در راه رسیدن به درختی تنومند نیاز به مقدمات ومقتضیاتی دارد؛ جبهه ی فعال، متحرک، منسجم و با توان حداکثری نیاز به مقدمات و مقتضیاتی است، و از اهم این مقتضیات روشن شدن چراغ تعقل می باشد. یادمان باشد جوهره ی انقلاب ما از جنس فرهنگ است و فرهنگ ریشه در اندیشه دارد و بدون تفکر از فرهنگ دم زدن امری عبث می باشد.
پس با این تفاصیل حسینیه انقلاب اسلامی قصد تنزل پرسش های ابتدای این یادداشت را ندارد تا بخواهد به شکل کیلویی جواب دهد بلکه حسینیه انقلاب اسلامی مقدمه ای ضروری برای رسیدن به این پرسش هاست. به این بیان که برای رسیدن به جبهه ای منسجم با توان حداکثری لابداً و ناچاراً نیاز به پویا شدن و عمیق تر شدن تفکر و اندیشه دارد که برای ایجاد تفکری پویا در جریان انقلابی نیاز به بستر سازی است که حسینیه انقلاب اسلامی کوشش خود را متوجه این امر مهم کرده است.
اما اینکه حسینیه انقلاب چگونه با چه روشی می خواهد به اهدافش برسد نیاز به بیان چشم انداز، راهبرد وقالب کار دارد که در این مجال نمی گنجد.
در پایان ازخوانندگان محترم نشریه «صدای مردم» دعوت به شرکت در مباحث حسینیه انقلاب اسلامی می کنیم. جلسات هر دو هفته یکبار، عصر چهارشنبه ها ساعت 18 برگزار می شود که تا کنون به حمد اله سه جلسه از حسینیه برگزار شده است که موضوعات بیان شده به شرح ذیل می باشد:
جلسه اول با موضوع اولویت های تفکر در ایران توسط حجت الاسلام دکتر عرفانی فر
جلسه دوم انقلاب اسلامی وخطر سکولاریسم، حجت الاسلام دکتر عرفانی فر
جلسه سوم حکومت دینی یا دین حکومتی، استاد رکنی
