"پدر پول در بیار" و "پسر پول خرج کن"!
سمیرا مردانی، مریم خشنودی/ چرا شهرداری شیراز با 2400 هزار میلیارد تومان بودجه، به فکر بیکاری جوانان نیست؟!
صدای مردم:امروزه
در بسیاری از شهرهای کشورمان نحوه کسب درآمد شهرداری‌ها به چالشی بزرگ تبدیل شده
است و این چالش از آنجا آغاز شد که شهرداری‌ها به عنوان دستگاهی مستقل از دولت
موظف به تامین هزینه‌های خود شدند.
اما آنچه در این بین مغفول ماند این بود که شهرداری‌ها در این وضعیت برای تامین بودجه و درآمد مورد نیاز خود روی به چه کاری می‌آورند؟ و در حالی که نظارتی بر این کسب درآمد نیست، این درآمدها در کجاها صرف و هزینه می‌شود؟ آیا شهرداری‌ها پس از مدتی که موظف به کسب درآمد و سپس هزینه آن شدند، خود را با نگاهی کلان در چرخه اقتصاد و مدیریتی کشور می‌بینند یا به سبب این وضعیت، شهرداری‌ها به جزیره‌هایی گسسته و مستقل از اقتصاد و مشکلات کشور تبدیل می‌شوند. شهرداری‌ها چه نقشی در اقتصاد کشور و استان و یا حتی شهر خود دارند؟ آیا صرفا بنگاه‌هایی برای برج‌سازی و پل‌سازی و زیباسازی شهر هستند یا می‌توانند نقشی نیز در تولید، اشتغال‌زایی، صنعتی شدن و بهبود کسب و کار در شهرها داشته باشند؟
در واقع باید چنین گفت که شهرداری‌های ایران باید هم نقش پدری درآمدزا را بازی کنند و هم در نقش فرزندی که تقریبا هیچ نظارت و سخت‌گیری‌ای متوجه‌اش نیست ظاهر شوند و این پول به دست آمده را خرج کنند. هنگامی که انگشت ناظر و حسابگری به سوی شهرداری‌ها اشاره نرفته باشد و دستانی وجود نداشته باشد که در صورت کج‌راهه رفتن این دستگاه‌ها، یقه آنها را بگیرد؛ طبیعتا شهرداری‌ها به سمت کوتاه‌ترین و زود بازده‌ترین راه‌ها برای کسب و صرف درآمد می‌روند که یکی از راه‌های کسب درآمد هنگفت و سریع برای شهرداری‌های ایران، راه نامشروع "تراکم‌فروشی" است. و پس از آن یکی از زود بازده‌ترین راه‌های صرف بودجه‌ها و درآمد شهری، صرف آنها در "تجاری‌سازی" است زیرا به سرعت ثروت صرف شده و سود حاصله را به سرمایه‌گذار که در اینجا شهرداری‌ست، بازمی‌گرداند. در حقیقت شهرداری‌ها به جای اینکه به مجموعه‌ای پیوسته در سیستم اقتصادی، اجتماعی و مدیریتی کشور تعریف شوند و کار ویژه خود را رفع مشکلات از جمله بیکاری و کمک به اقتصاد کشور از جمله حمایت از تولید و صنعت؛ قرار دهند؛ صرفا به همان "پدر پول در بیار" و "پسر پول خرج‌کن"، تبدیل می‌شوند.
طبق آماری منتشر شده وزارت کار در سال جاری، شیراز دومین کلانشهر بیکار کشور است. این در حالی است که به اذعان برخی کارشناسان شهری، شیراز در مقایسه با بیشتر کلانشهرها دارای بهترین ظرفیت‌ها و زمینه‌های شغلی است. اما متاسفانه رکود و تعطیلی شرکت‌ها و کارخانه‌جات در ماهای اخیر نیز موجب شده تا افراد زیادی به چرخه بیکاری اضافه شوند. بیکاری‌ای که نتیجه سومدیریت است و به جای ریشه یابی و حل آن هرروز به گستره آن دامن زده می شود.
در اواخر سال 93 همزمان با بررسی لایحه کلی بودجه 94 در شورای شهر شیراز، کارشناسان شهری، استادان دانشگاه، دانشجویان عدالتخواه و دیگر فعالان دانشجویی و شهری، با برگزاری جلساتی با اعضای شورای شهر و سپس نگارش نامه‌ها بیانیه‌هایی، سوالاتی را مطرح کردند؛ از جمله اینکه «چه اتفاقی می‌افتد که با وجود 2400 هزار میلیارد تومان بودجه شهرداری شیراز که رقمی بیشتر از بودجه کل فارس است، شیراز باید چنین حجم از بیکاران را در خود جای دهد؟ چرا پس از چندین سال سفارشات و تاکیدات مداوم مقام معظم رهبری بر حمایت از تولید ملی و اقتصاد مقاومتی هنوز شهرداری و شورای شهر گوششان به این حرف‌ها بدهکار نیست و بودجه شهری را در آنجا که باید صرف نمی‌کنند؟ مگر شورای شهر و شهرداری یکی از دغدغه هایشان در آمد پایدار برای شهر نیست و اعلام نمی‌کنند که ما درآمد پایدار نداریم و از این درآمد شبهه‌ناک که از شهر فروشی به دست می آید نگرانیم؟! خب پس چرا به فکر چاره نیستند؟»
باید توجه داشت که یکی از ناب‌ترین و حلال‌ترین درآمدها در جامعه اسلامی، درآمد «تولید» است. به واقع این سوال مطرح می‌شود که چرا شیراز این سرمایه کلان و این بودجه هنگفت خود را که در طی سه سال نزدیک به پنج هزار میلیارد تومان بوده است را به این سمت سوق نداده و تنها به استفاده حداقلی از آن راضی شده است؟
در پاسخ به این سوال شورای شهر اذعان می کند که وظیفه‌اش اشتغال‌زایی نیست. اما باز هم این پرسش مطرح می‌شود که با وجود اینکه شهرداری شیراز در پروژه‌های تجاری و سدسازی سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی می‌کند، چرا با وجود این حجم از بودجه، خود را مسئول رفع بیکاری نمی داند و لااقل سعی نمی‌‌کند در مختصات ذهنی و معادلات اجرایی‌اش، گوشه‌چشمی هم به تولید و درآمد پایدار داشته باشد؟
با این وجود شورای شهر شیراز بودجه 2400 میلیار تومانی را برای سال 94 شیراز مصوب کرد و در روزهای اخیر نیز در حال بررسی لایحه کلی بودجه 2870 میلیارد تومانی شهرداری شیراز در سال 95 بود.
در همین زمنیه «صدای مردم» با یکی از اعضای شورای شهر شیراز گفت‌و‌گویی داشت. محمدتقی تذروی در پاسخ به اینکه آیا بودجه 94 به صورت کامل محقق شده است یا خیر گفت: بودجه 94 هنوز محقق نشده است اما تا پایان سال جاری و سه ماهه اول سال 95 فرصت باقی است.
عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورا که خود معتقد است شهرداری باید به سمت کسب درآمد پایدار برود، در ادامه تصریح کرد: شورای شهر و شهرداری بر کسب درآمد پایدار به عنوان بهترین شیوه درآمدزایی در شهر تمرکز دارند. بر این اساس اگر بتوانیم بخشی از بودجه شهری را برای حمایت از کارگاه‌های تولیدی که به علت بدهی یا ورشکستگی دچار مشکلاتی هستند، اختصاص دهیم؛ هم به کسب درآمد پایدار و هم به اشتغال‌زایی کمک کرده‌ایم اما برای اینکار محدودیت قانونی داریم.
به گفته وی میزان بودجه عمرانی شهرداری شیراز در سال 95 افزایش چندانی نداشته است و این دستگاه در نظر دارد همین مقدار بودجه را به پروژه‌های نیمه تمام و اولویت‌دار که از مرحله کلنگ‌زنی گذشته و در دست اقدام هستند، اختصاص دهد. همچنین پروژه‌های اولویت دو و آنهایی که ستاره‌دار نیست را کنارگذاشته و پروژه‌هایی مثل کوهسار المهدی و دوطبقه کردن خیابان همت را از اولویت خارج کند. وی یادآوری کرد که شهرداری شیراز حدود 204 پروژه نیمه تمام یا در دست اقدام دارد که در سال آینده روی آنها کار می شود.
تذروی با بیان اینکه مسائل ریزی که در محلات شیراز نیاز به پیگیری دارد را اولویت‌دار کرده‌ایم، خاطرنشان کرد: 170 محله در شیراز وجود دارد که بعضی مبالغ تومانی و میلیونی شاید بتواند مشکل آنها را حل بکند همچنین در سال آینده 10 پروژه نیز ممکن است کلنگ زنی بشود البته اینکه در چه مناطقی باشد هنوز تصمیمی گرفته نشده است.
این عضو شورای شهر همچنین تاکید کرد که بودجه 2870 میلیارد تومانی شهرداری از این میزان بیشتر نمی شود و ممکن است مقدارش در کمیسیون های تخصصی جابه جا شود. وی افزود: بودجه نهایی بعد از بررسی و ارجاع کمیسیون تلفیق به کمیسیون های تخصصی شورای اسلامی شهر شیراز و با نظر اعضا تصویب می شود.
با وجود عدم تحقق بودجه 94 و افزایش بودجه 95 شهرداری شیراز که دو تا سه برابر بودجه کل استان فارس است و بیشتر آن صرف بخش های عمرانی می شود، افزایش بودجه خود موجب افزایش درآمدزایی شهرداری که آن هم موجب تراکم فروشی بیشتر می شود دور باطلی است که همچنان ادامه دارد. در صورتی که مردم این شهر از بیکاری رنج می برند و می بینند که مسئولان‌شان بارها در همایش‌ها و میتینگ‌های سیاسی از اقتصاد مقاومتی و حمایت از کار و تولید ایرانی و کمک به اشتغال جوانان سخن می‌رانند اما دریغ از اینکه با مدیریت صحیح به بررسی مسایل وکم کردن مشکلات بپردازند.
